Co zrobić w sytuacji, kiedy inwentaryzacja środków trwałych przeprowadzona w danej jednostce nie wykazała różnic, kiedy porównane zostały dane z arkuszy spisowych wraz z ewidencją analityczną? Czy w takich przypadkach nie jest konieczne sporządzanie żadnych innych dokumentów w ramach rozliczenia inwentaryzacji? Czy takie postępowanie jest właściwe? Co, jeśli kontrolujący uznają to za błędne? Pytania te rodzą wiele wątpliwości. Polecamy przeczytać niniejszy artykuł – odpowiadamy na najczęściej zadawane pytania.
Otóż kontrolujący wspomnianą powyżej inwentaryzację środków trwałych, mogą uznać takie postępowanie za błędne. Należy szczególnie podkreślić, iż niesporządzenie protokołu końcowego z tego rodzaju inwentaryzacji jest niedopuszczalne. Mimo iż inwentaryzacja środków trwałych nie wykazała różnic, należy w protokole takim zawrzeć inne informacje, które pozwolą na odpowiednią ocenę prawidłowości przeprowadzenia samej inwentaryzacji, a także przeprowadzenia dalszego postępowania już po inwentaryzacji. To, że stwierdzono, iż nie ma różnic po przeprowadzeniu i rozliczeniu inwentaryzacji, nie daje niestety przyzwolenia na niesporządzenie protokołu. Zadaniem inwentaryzacji jest ponadto ocena gospodarczej przydatności składników majątkowych, weryfikacja prawidłowości wszelkich użytych zabezpieczeń niedopuszczających do zniszczenia oraz zagarnięcia mienia, a także ocena stopnia zużycia tych składników majątkowych.
Każda jednostka, która należy do sektora finansów publicznych ma za zadanie przeprowadzanie okresowej inwentaryzacji wszystkich składników majątkowych. Nieprzeprowadzenie inwentaryzacji lub złe i niezgodne z ustawą o rachunkowości rozliczenie jest poważnym naruszeniem dyscypliny finansów publicznych. Inwentaryzację przeprowadza się na 3 sposoby: jest to spis z natury, potwierdzenie sald oraz weryfikacja sald. Każda z tych metod rządzi się swoimi prawami. Inwentaryzacja powinna być dokładnie zaplanowana, by móc dokładnie i prawidłowo ją przeprowadzić i rozliczyć.
