Czy zwykłe paragony fiskalne, które otrzymaliśmy za zakup pewnych towarów za granicą i które stanowią towar handlowy w działalności gospodarczej, można traktować jako dowody księgowe, ujęte później w księdze przychodów i rozchodów? To pytanie z całą pewnością zadała sobie większość z nas.
Otóż za pomocą paragonów fiskalnych można dokumentować tylko i wyłącznie wydatki, o których mowa w paragrafie 14 ust. 4 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 roku w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dotyczą one zakupu różnego rodzaju materiałów, paliwa, olejów, czy środków czystości i bhp. Paragony te nie mogą stanowić podstawy zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.
Dowodami księgowymi są między innymi faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, a także dokumenty, które określają zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 24 d ustawy o podatku dochodowym. Ponadto dowodami księgowymi są także dokumenty, które określają zwiększenie kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym. Dokumenty te powinny zawierać pewne, ściśle określone i wymagane informacje, zamieszczone w wyżej wymienionym artykule. Za księgowe dowody uważa się również noty księgowe, dzienne zestawienia dowodów, dowody opłat pocztowych i bankowych, dowody przesunięć, czy inne dowody opłat.
Zgodnie z przepisami, paragonami fiskalnymi, można dokumentować jedynie wydatki, które zostały jasno określone w paragrafie 14 ust. 4 i 5 rozporządzenia. Dotyczą one zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów, środków czystości i bhp, a także materiałów biurowych. Ponadto istnieje możliwość udokumentowania paliwa i olejów za granicą. Paragonem fiskalnym nie może być natomiast udokumentowany zakup towarów handlowych. Jeżeli dokumentuje on transakcje nabycia towaru za granicą, który stanowi towar handlowy w danej działalności gospodarczej, nie może być wówczas dowodem księgowym jako podstawą zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.
